Potrzeba zdobywania wiedzy o przestrzeni kosmicznej była w człowieku obecna od niepamiętnych czasów i dla każdego antycznego filozofa absolutnie podstawowe było zdobywanie wiedzy z zakresu matematyki, astronomii oraz medycyny. Zrozumienie życia i otaczającego nas świata, a także stawianie odpowiednich pytań i logiczne poszukiwanie odpowiedzi na nie – nawet te najtrudniejsze – wymagało od nich bowiem znajomości matematyki i możliwości opisywania jej obiektywnym językiem otaczającej rzeczywistości. Tylko w ten sposób udało im się ponad wszelką wątpliwość udowadniać pewne rzeczy i kłaść podwaliny także pod fizykę. Astronomia z kolei była sposobem na odpowiedzenie na wiele pytań, także tych metafizycznych. To patrzenie w gwiazdy szybko uświadomiło pierwszym bardziej rozumnym i wykształconym ludziom, że w całym świecie i otoczeniu ludzkiego życia, do zrozumienia jest o wiele więcej, niż to, jak działa ludzkie ciało i to właśnie ta potrzeba odkrywania wiecznej mistycznej tajemnicy egzystencji i wszechświata, napędzało od zawsze filozofów i sprawiło, że dzisiejsze nauki jak astronomia i medycyna, są tak daleko posunięte. Człowiek ma praktycznie w swoich genach zakodowane zastanawianie się nad sensem istnienia, ale także swoim miejscem we wszechświecie i przynależnością do konkretnej roli, zadania, życiowej odpowiedzialności. Dla wielu ludzi to właśnie gwiazdy i umiejętność spozycjonowania człowieka w całym układzie planet i gwiazd, stanowi najlepsze ustabilizowanie swoich poglądów i zrozumienie, co jest fundamentem ludzkiej egzystencji.
Z pasją o astronomii
