Jeśli myślisz, że Mikołaj Kopernik był jedynym istotnym w historii astronomii odkrywcą i badaczem, który pochodził z terenów dawnej Polski, to bardzo się mylisz. Równie godny uwagi był także żyjący w XVII wieku Jan Heweliusz. Pochodził on z niemieckiej rodziny, ale żył i pracował w Gdańsku. Jego rodzina zajmowała się kupiectwem i browarnictwem, natomiast sam Heweliusz zainteresował się astronomia już w okresie uczęszczania do gdańskiego gimnazjum. Od tego czasu interesował się głównie naukami ścisłymi, a w czasie studiów nawiązał wiele interesujących kontaktów naukowych. W Gdańsku założył swoje obserwatorium astronomiczne, na dachu jednej z posiadanych przez rodzinę kamienic. Pieniądze nie były dla niego problemem, nie tylko bowiem pochodził z zamożnej rodziny, ale także miał mecenasów, którzy wspierali jego działalność naukową. Wspierany był także hojnie przez samego króla, Jana III Sobieskiego. Wśród najdonioślejszych dokonań Heweliusza jest jego obserwacja Księżyca, na podstawie której sporządził dokładne mapy naszego naturalnego satelity. Dzieło Heweliusza o Księżycu zdobyło uznanie w całej Europie. Zajmował się także obserwacją planet, pisał prace o Saturnie i Merkurym. Interesował się również kometami, cztery odkrył nawet samodzielnie. Pracował nad stworzeniem dokładnej mapy nieba i „Atlasem ciał niebieskich”. Obserwował także Słońce i zajmował się badaniem plam słonecznych. Jego pomiary były bardzo dokładne, a wnioski z obserwacji były bardzo znaczące dla rozwoju astronomii. To dzięki Heweliuszowi jedna z konstelacji na niebie ma nazwę po polskim królu (Tarcza Sobieskiego). W swoich książkach opisywał nie tylko obserwowane ciała niebieskie, ale także przyrządy astronomiczne, które wykorzystywał. W ramach uznania dla tego wybitnego astronoma w Gdańsku odsłonięto w 2006 roku pomnik na jego cześć. Stoi on w miejscu, gdzie kiedyś stały kamienice, na których szczycie Heweliusz miał swoje obserwatorium.